Haddini Bil Herkes İçin Şiir
taç yıldızları hayallerin ıslaklığına hapsettim
süvariler örter paydasız isimsiz bir mihrabı
tırnaklarımın düşen nefesiyle üşür kurtlar
yırtılan sinirlere soyulmuş bir yangın düşürür
mermer savruldukça düze, bulutlar solur kuşları
hışımla gelen bir sel çıkartır, bütün evhamların öcünü
doğumsuz bir kandil ışığı bütün rüzgârı sırtlar
Of Hay Hak!
Ne anlar câhil-i nâdân olan sırr-ı muammâdan
Bakar zâhir gözüyle sanki mir’ât-i mücelladır
Dil, yavaş yavaş elden giderken şairler ne yapmaktadırlar? Burada bahsedilen “şiirsel dil” değil elbet. Birbirimizle anlaşmamız için asgari düzeyde içerik üretmemizi sağlayacak donanımdan bahsediyoruz. Güya-Konuş ya da Vekâleten-Tüketim ya da Dilin Mcdonaldslaştırılması, ticari kaygıları getirip her şeyin önüne koyma zorunluluğunun bir sonucu mu? Yerel ile Küresel arasında çizilen incecik bir çizgide ayakta kalmak için hızlı koşmalı ve yutkunmalı mıyız? Bu ...
